Maya's Dragon Lantern Adventure

Maya loved November.

Maya hield van november.

The air was cold and crisp.

De lucht was koud en fris.

The leaves were orange and red.

De bladeren waren oranje en rood.

But most of all, she loved making lanterns with her grandmother.

Maar het allerliefst maakte ze lantaarns met haar grootmoeder.

"Today we make magic," Grandma said with a smile.

"Vandaag maken we magie," zei oma met een glimlach.

She put colorful paper on the kitchen table.

Ze legde kleurrijk papier op de keukentafel.

Maya's eyes grew wide.

Maya's ogen werden groot.

"What kind of magic?"

"Wat voor soort magie?"

Maya asked.

vroeg Maya.

"The magic of Saint Martin," Grandma replied.

"De magie van Sint-Maarten," antwoordde oma.

"Long ago, there was a kind soldier named Martin.

"Lang geleden was er een vriendelijke soldaat die Martin heette.

He shared his warm coat with a poor man on a very cold night.

Hij deelde zijn warme jas met een arme man op een zeer koude nacht.

Now, every year, children carry bright lanterns to remember his kindness."

Nu dragen kinderen elk jaar heldere lantaarns om zijn vriendelijkheid te herdenken.

Maya picked up red paper.

Maya pakte rood papier.

"I want to make a dragon lantern!"

"Ik wil een drakenlantaarn maken!"

"A dragon?

Een draak?

How wonderful!"

Hoe wonderlijk!

Grandma laughed.

Oma lachte.

"Dragons are very lucky."

"Draken brengen veel geluk."

They worked all afternoon.

Ze werkten de hele middag.

Maya cut the paper carefully.

Maya knipte het papier voorzichtig.

Grandma helped her glue the pieces together.

Oma help haar de stukjes aan elkaar plakken.

They made a beautiful red dragon with golden eyes and a long tail.

Ze maakten een prachtige rode draak met gouden ogen en een lange staart.

"Now we put the candle inside," Grandma said.

"Nu zetten we de kaars erin," zei oma.

She placed a small, safe candle in the dragon's belly.

Ze plaatste een kleine, veilige kaars in de buik van de draak.

When she lit it, the dragon glowed like fire.

Toen ze hem aanstak, gloeide de draak als vuur.

"It's alive!"

Het leeft!

Maya shouted with joy.

Maya riep uit van vreugde.

That evening, Maya put on her warmest coat.

Die avond trok Maya haar warmste jas aan.

She carried her dragon lantern outside.

Ze droeg haar drakenlantearn naar buiten.

The street was full of children.

De straat zat vol kinderen.

Everyone had different lanterns.

Iedereen had verschillende lantaarns.

There were stars, moons, houses, cats, and even a giant fish!

Er waren sterren, manen, huizen, katten, en zelfs een reusachtige vis!

"Hello, Maya!"

"Hallo, Maya!"

called her friend Tom.

called her friend Tom.

He had a blue star lantern.

Hij had een blauwe sterren-lantaarn.

"Your dragon is amazing!"

Je draak is geweldig!

"Thank you!

Dank je wel!

Your star is very bright," Maya said.

"Je ster is heel helder," zei Maya.

The children began to walk down the street together.

De kinderen begonnen samen de straat af te lopen.

Their lanterns made the dark night beautiful.

Hun lantaarns maakten de donkere nacht prachtig.

Parents walked behind them, singing old songs about Saint Martin.

Ouders liepen achter hen aan en zongen oude liedjes over Sint-Maarten.

Maya looked around.

Maya keek om zich heen.

The lanterns looked like floating dreams.

De lantaarns zagen eruit als zwevende dromen.

Some were big, some were small.

Sommige waren groot, andere waren klein.

Some were simple, some were fancy.

Sommige waren eenvoudig, andere waren chic.

But all of them were special.

Maar ze waren allemaal bijzonder.

"Why do we walk together?"

Waarom lopen we samen?

Maya asked her grandmother.

vroeg Maya aan haar grootmoeder.

"Because light is better when we share it," Grandma explained.

"Omdat licht mooier is als we het delen," legde oma uit.

"One lantern is nice.

Eén lantaarn is mooi.

But many lanterns together make the whole world brighter."

Maar veel lantaarns samen maken de hele wereld helderder.

They walked through the park.

Ze liepen door het park.

They walked past the shops.

Ze liepen langs de winkels.

They walked by the river.

Ze liepen langs de rivier.

Everywhere they went, people came outside to watch.

Overal waar ze kwamen, gingen mensen naar buiten om te kijken.

Old people smiled.

Old people smiled.

Babies pointed at the pretty lights.

Baby's wezen naar de mooie lichtjes.

Dogs wagged their tails.

Honden kwispelden met hun staarten.

At the end of their walk, all the children stood in a big circle.

Aan het einde van hun wandeling stonden alle kinderen in een grote kring.

They held their lanterns high in the air.

Ze hielden hun lantaarns hoog in de lucht.

The lights danced in the wind like tiny suns.

De lichten dansten in de wind als kleine zonnetjes.

"Make a wish," Grandma whispered to Maya.

"Doe een wens," fluisterde oma tegen Maya.

Maya closed her eyes.

Maya sloot haar ogen.

She wished that everyone in the world could feel as happy and warm as she felt right now.

Ze wenste dat iedereen ter wereld zich net zo gelukkig en warm kon voelen als zij zich nu voelde.

When she opened her eyes, her dragon lantern seemed to wink at her.

Toen ze haar ogen opende, leek haar drakenlantern naar haar te knipogen.

Maybe it was just the wind moving the candle.

Misschien was het gewoon de wind die de kaars deed bewegen.

Or maybe it was real magic.

Of misschien was het echte magie.

Maya decided it was definitely magic.

Maya besloot dat het beslist magie was.

The best kind of magic comes from sharing light and kindness with others.

De beste vorm van magie komt voort uit het delen van licht en vriendelijkheid met anderen.